Ik Kan Het Niet

‘t Is waar, ik zeg het niet vaak
en ik weet niet waarom
jij die woorden wil horen,
want ze klinken zo stom.
Mijn mond wordt droog
en mijn tong lijkt van leer.
Ik weet de woorden, maar
het spreken gaat niet meer,
nee.

Ik kan het niet,
ik kan het niet.

Ik stottottotter als de pest,
het gagagaat gewoon niet.
Het zweet slaat me uit,
en ik tril als een riet.
Ik sta te janken
en mijn neus loopt leeg.
Ik hap naar adem
en ik moet naar de wc.

Ik kan het niet,
ik kan het niet.

Nooit geef je antwoord,
je draait eromheen.
Dat stomme gestotter,
daar kijk ik doorheen.
Met me vrijen
als iedereen het ziet,
maar: ik hou van jou,
dat zeg je niet.

Ik kan het niet,
ik kan het niet.

Ik heb geen kracht meer in mijn benen,
ik dweil over de grond.
Ik kan dat niet zeggen,
krijg het niet uit mijn mond.
Waarom wil je dat horen?
Je weet dat ik het meen.
Alles wil ik voor je doen,
zoals jij is er geen een,
nee, hé.

Ik kan het niet,
ik kan het niet.