Zeven dagen in de week
word ik ‘s ochtends wakker.
Zeven dagen lang
ga ik ‘s avonds naar bed.
Vijf van de zeven ben ik bezig.
Twee van de zeven doe ik niets.
We hebben niets te klagen.
Ik heb zestig jaar te leven.
Een vrouw leeft vijf jaar meer.
Verdriet, daar valt over te praten.
Pijn, daar heb je middelen voor.
We hebben niets te klagen.
En wie zanikt daar nog
over dat malen in zijn hoofd ‘s nachts?
Wie zanikt daar over angst?
Alles is helemaal af,
alles is al gedaan.
Moet het dan helemaal kapot
om te zien wat het is?
Alle dagen van het jaar heb ik te eten.
Ik heb een dak boven mijn hoofd.
Woede, daar zijn wegen voor.
Geluk, dat zie ik op tv.
We hebben niets te klagen.
Er is niemand die me dwingt
om na te denken.
Ik kan doen, ik kan laten wat ik wil.
Plezier, dat vind ik in de fles.
Energie, daar heb je pillen voor.
We hebben niets te klagen.
En wie zeurt er nog
over gedachten in zijn hoofd ‘s nachts?
Wie zanikt daar over angst?
Van alles is er veel te veel
en alles is al gedaan.
Moet het dan helemaal kapot
om te zien wat het is,
hoe het is, waar het is?
Eén voor één.
Eén voor één,
allemaal gaan we dood.
Eén voor één.
Eén voor één,
doodgaan doe je alleen.
Liedtekst, album: Doe het niet alleen
