Het Parool: 24 september 2005

Stijn – Blues zingen met zoete stem 

Het Parool

Kunst, zaterdag 24 september 2005

Column: Bob Fromme

 

 

OOIT gehoord van Stijn van der Loo? Ik niet. En toch bestaat hij. Sterker, hij ontplooit de twee culturele activiteiten die mij het meest interesseren: hij schrijft en hij zingt. Ik zag en hoorde hem in Carré tijdens de hommage aan Bram Vermeulen. En ik vond hem geweldig.

 

Hij zong twee liederen van Vermeulen: Nederland is vol en Uitgewist. Hij begeleidde zichzelf bij het eerste nummer op de toetsen. De bassist begeleidde het andere. Je kon horen dat een totaal andere stem ook heel goed kon in die Vermeulen-liederen. Stijn van der Loo heeft een veel lichtere, hogere stem dan Bram Vermeulen. Hij zong bovendien zeer ingehouden, terwijl Vermeulen de schuiven toch meer opengooide.

 

Van der Loo zong de blues mooi en dat hoor je zelden. Ik heb alleen Steve Miller dat weleens horen doen in Come on into my kitchen van Robert Johnson. Van der Loo gaf Vermeulen een zoetgevooisde scherpte die, natuurlijk ook wegens de gelegenheid, de mensen en mij hevig aangreep.

 

Van der Loo heeft wat je noemt een mooie tekstbehandeling, zodat regels als Huizen, overal huizen/ Nederland is, Nederland is vol hard aankwamen. Volgens mij was hij een Brabander, wat ik meende te horen aan de manier waarop hij in de regel Je hebt een vergunning nodig om te zingen het woordje nodig een i gaf en niet de Hollandse uh-klank. Een uiterlijk heeft hij ook: gedrongen gestalte, kaal hoofd, dikke, zwarte wenkbrauwen, gevoelig gezicht.

 

Hij had ons, mensen in de zaal, op zeker moment verschrikkelijk te pakken door ineens een apparaat aan te zetten waarop een koortje zong en daarna -solo- Bram Vermeulen zelf: Nederland is, Nederland is vol. Een golf van emotie sloeg door de rijen. Dat had Stijn van der Loo mooi gefikst.

 

Ik had hem bij nader inzien al moeten kennen, leerde ik van Google. Van der Loo is een dubbeltalent en Daniëlle Serdijn prees vorig jaar in deze krant zijn korte debuutroman De Galvano uitbundig. Zijn boek werd genomineerd voor de Nationale Debutantenprijs en de Brabantse Schrijversprijs (zie je wel, Brabander), en stond op de longlist van de Libris Literatuurprijs 2005. In de recensies vielen woorden als wonderschoon, imponerend, robuust en fenomenaal.

 

‘Opmaat voor grote schrijverscarrière,’ schreef een bepaald niet zuinige Limburger. Ik heb vaak lovende recensies gelezen van boeken waar ik niets aan vond, maar dit boek wil ik lezen. Moet die man maar niet zo mooi zingen.

 

Op die Vermeulen-avond was nog een zanger die mij het hart doorwondde: David Vos. Ook hij was mij niet werkelijk bekend, hoewel ik zijn naam weleens had gehoord en ik wist dat hij zong. Hij is een Brel-vertolker met een donkere stem, die ook de hoogte in kan. Je had Van der Loo, Vos en Vermeulen (Bram op de achtergrond, Katarina op voorgrond). En dan noem ik maar drie van de minder bekende optredenden. Mijn beker vloeide over.

 

Maar de grootste ontdekking was Van der Loo, omdat ik zijn naam helemaal niet kende. Ik had vandaag aldus moeten beginnen: ‘Ooit van Stijn van der Loo gehoord? Ik niet. Schande!’

Dit bericht delen:

BRAM!

Vijfenzeventig zou hij zijn geworden. Dit jaar. Bram Vermeulen. Cabaretier en componist, dichter en zanger, kunstschilder en theatermaker. En bovenal: inspirator van vele, vele muzikanten.

Lees Verder »

Kunst met een schaterende glimlach

Jurjen K van der Hoek schrijft een prachtige recensie over het boek ‘Bram de schilder’ op zijn blog: https://jurjenkvanderhoek.tumblr.com/post/623732986449461248/kunst-met-een-schaterende-grimlach?fbclid=IwAR2FDF1Fhz4m9SPpPRqu9Qoy0z5FJMYH_YwCLUZpDDVPevHpGejY6XpCPLc. Benieuwd geworden na het lezen van

Lees Verder »

Bestelling

Plaats hier uw bestelling voor het boek “Bram de Schilder” en/of de Dubbel Live CD “De Verzameling“. 

U ontvangt van ons een E Mail met betaalinstructies. Na ontvangst van uw betaling versturen wij uw bestelling met PostNL naar uw adres.